San Jose

De hoofdstad van Costa Rica ligt tussen grillige bergtoppen in een gebied met een aangenaam klimaat. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn het Teatro Nacional en een aantal musea. Het Nationaal Theater ontstond in 1890, toen de uit Spanje afkomstige prima donna Adelina Patte tijdens een tournee door Midden-Amerika Costa Rica oversloeg bij gebrek aan een podium. Het neobarokke interieur is versierd met beelden, schilderingen en marmeren trappen. Buiten staat een beeld van Ludwig van Beethoven.

Ik heb ook nog het Museo del Oro Precolombino bezocht, waar je een collectie gouden voorwerpen uit de pre-Columbiaanse tijd kan bekijken. In de zaal ernaast was er een tijdelijke expositie van Rembrandt, waar vele Costaricanen voor in een lange rij stonden.

Op dit moment is de hele stad ook versierd met beschilderde koeien (hebben we dat in België ook niet eens gehad?) in alle vormen en formaten. Zo is deze koe omgetoverd tot een boomkikker. Voor de rest is er een paaldansende koe, een schaakbord-koe, een canopytour-koe en nog tientallen meer.

Dit was spijtig genoeg het einde van mijn reis (en dus ook van mijn blog),want morgen zit ik alweer op het vliegtuig huiswaarts. Hasta la vista!

Helemaal alleen in San Jose

Vandaag ben ik na een lange rit in een jeugdherberg in San Jose beland. Vandaag heb ik de stad wat verkend en morgen ga ik wat bezienswaardigheden bezoeken. Ook moet ik voor school wat opzoekwerk verrichten in de nationale bibliotheek. Ik mis Kristof al erg en zo alleen rondwandelen is toch niet hetzelfde! Ik heb voor vanavond dan ook maar een boek gekocht (Love in the Time of Cholera-Gabriel Garcia Marquez).

Mangroven

Vandaag hebben we een boottocht gemaakt in de mangroven van Tamarindo. Mangroven zijn halofyten, planten die er tegen kunnen om in zout water te staan, en vormen drassige bossen in gebieden die worden beinvloedt door de getijden. In Costa Rica komen vijf soorten mangroven voor ; zwarte, rode, witte, buttonwood- en tea-. De zwarte mangroven ademen door pneumatoforen, wortels die boven het slijk uitsteken en de rode extraheren zuurstof door sponzige luchtwortels via ademende cellen, lenticellen.

Met veel geluk hebben we een kaaiman zien zonnen op een zandbank! Voor de rest hebben we vele mooie vogels en planten gezien.
Morgenvroeg vertrek ik met Kristof zijn longboard (bijna 3 meter!) naar San Jose. Hopelijk geraak ik ermee thuis.

MonteVerde

Maandag is de Fre richting Nicaragua vertrokken en wij richting MonteVerde. Via goedkope bussen en liften hebben we slechts 30 dollar de man gespendeerd aan de trip. Ginder hebben we het Reserva Biologica Bosque Nuboso Monteverde bezocht heel vroeg in de morgen. Veel dieren hebben we niet gezien, maar het nevelwoud is wel de moeite waard. Kristof vond zijn verjaardag in ieder geval geslaagd!

Playa Negra en Avellanas

Vorige week hebben we een dag een auto gehuurd met een grafisch ontwerper uit Israel. We zijn dan naar Playa Negra en Avellanas gereden, waar het goed surfen is (voor mij goed lezen, want die golven zijn volgens Kristof te groot voor mij ;-) maar hij heeft absoluut gelijk!)
Playa Negra is een mooi, afgelegen strand met bomen en ik denk dat het ook in The Endless Summer voorkomt. Playa Avellanas is bekend om een groot varken, Lola genaamd, dat geregeld een bad neemt in de oceaan.

Hopelijk geen herexamens!!

Ik heb dan toch maar naar mijn punten van school gekeken. Ik was het eerst niet van plan, omdat ik mij dan de rest van de vakantie slecht zou voelen, moest het niet goed zijn. Maar ik ben er voor alles door, behalve voor integrale kwaliteitszorg. Daarvoor heb ik een negen, maar dat zal wel gedelibereerd worden he?

Back to Tamarindo

Zaterdag zijn we weer met alle vrijwilligers naar Liberia getrokken en hebben we mijn laatste avond gevierd! In het park vuurden ze vuurwerk af en kon je genieten van een live-band en traditionele dansen. Drugs doen hier wel verschrikkelijk hun omloop. Op straat krijg je vaak marihuana, cocaine en wapens aangeboden. Gelukkig blijven de mensen vriendelijk en zijn ze niet opdringerig, maar het blijft toch raar om te zien!
De nachten in Lomas verliepen langzaam. Ik had een allergische reactie op de muggenbeten (of op de creme die ik er had opgesmeerd) en kon bijgevolg geen enkele nacht slapen van de jeuk. Mijn benen staan vol met bloederige bobbels en zijn niet om aan te zien!
Na het avondeten kropen we allemaal in ons bed (onder ons muskietennet), omdat je anders door de muggen werd aangevallen en niets dat ze tegenhoudt! Ze steken zelfs door je kledij heen. De warmte maakte het ook niet makkelijker om te slapen.
Het werk bestond uit het vrijmaken van paden in de jungle met machettes en gritsels en was niet zo leuk. Op mijn laatste werkdag ben ik een dag meegeweest met een koppel biologen die onderzoek deden naar het gedrag van de capucijnaapjes. We vertrokken om 5uur 's morgens en hebben de hele dag de apen gevolgd. Het leuke is dat je veel slangen ziet, want bij het zien van een slang beginnen ze te krijsen, op en neer te springen en stenen naar de slang te gooien. Zo heb ik de zeer giftige ratelslang van op een meter afstand gezien!
Ik was ook de eerste om de vijver bij de waterval uit te proberen, aangezien Amerikanen echt pussy's zijn!
Sinds gisteren ben ik terug in Tamarindo en zijn de Lorre, Maarten en Fre al weer vertrokken en zijn we dus weer met ons tweetjes.
Hopelijk heb ik nog genoeg geld om met Kristof zijn verjaardag te gaan duiken of snorkelen en om een bezoek te brengen aan MonteVerde, want Tamarindo is toch het Benidorm van Costa Rica!

Fiestas in Liberia

Omdat we zondag vrijaf hebben, zijn we van zaterdagavond naar Liberia gegaan. We zijn naar de voetbalmatch Liberia-San Jose (2-3) gaan kijken. De spelers en supporters gaan veel vriendschappelijker met elkaar om dan in Belgie. De fiestas zelf bestaan uit parades, paardenoptochten, stierengevechten enz.

Lomas national park, in the middle of nowhere

Donderdag zijn we (John 25 USA; Jack 19 Engeland; Emma 19 Engeland, Folkert 19 Nederland, Dustin 23 USA) zonder een woord uitleg gedropt in Lomas. We weten niet echt wat er van ons verwacht wordt en het lijkt of ze ons daar niet echt willen hebben. Normaal moeten we van ongeveer 7.30u tot 13.00u werken, maar ze hebben niet echt jobs voor ons en moeten we dus maar wat bomen omhakken met machettes (levensgevaarlijk!!). Het lijkt alsof ze een of ander dialect spreken, want hun Spaans is moeilijk te verstaan. Ik heb de kok al 3x gezegd dat ik vegetarier ben en dan zegt ze ´si´en geeft me vervolgens vlees. Het spijtige is dat we zoveel betalen en niet eens fruit en voldoende eten krijgen. Gisteren hadden we als avondmaal een kom soep met een gepocheerd ei in, maar het zou nog 14 uur duren voor we weer ontbijt kregen. We zijn dan maar naar een bar gegaan die minstens 10 km ver was (gelukkig kregen we onderweg een lift) en hebben daar nog iets gegeten.
Na de middag valt er niet veel te doen dan buiten met de kaarten spelen. Maar ik denk dat het gewoon een kwestie van routine vinden is. Ik hou ervan om aan het meertje te zitten en te genieten van de natuur en het observeren van de capucijnaapjes. Maar de anderen vervelen zich echt. Ik maak ook van de tijd gebruik om wat Spaans te leren en te tekenen. In de rivier hebben we nog niet durven zwemmen omwille van de kaaiman en de boa constrictors, maar het ziet er heel vredevol en aantrekkelijk uit. Waarschijnlijk gaan we een sportschema opstellen en wat aan onwe conditie werken en Emma en ik gaan wat aan Yoga doen. We zouden gewoon meer van de rust moeten genieten!! Er is immers geen vervoer, geen belsignaal, geen internet... . Er is ook een kleine waterval. Van dieren heb ik enkel nog maar de capucijnaapjes (Marcel in Friends), agouti, coati, brulapen en een Jesus Christ Lizard gezien. Maar ik hoop toch nog de kaaiman en slangen te zien. De killerbees heb ik nog niet gezien, maar wel veel killermuggen!!

Laatste avond in Playa Langosta

Op mijn laatste patrouille heb ik nog een nest babyschilpadjes naar de zee gebracht. De schildpadjes moeten zelf over het strand naar de zee kruipen, zodat ze hun strand herkennen om te komen broeden. De eieren worden door de lokale bevolking gegeten, omdat ze zogezegd potentieverhogend zijn. Vandaag haalt slechts 1 op 1000 lederschildpadden de volwassenheid. Het duurt zo´n 60 dagen vooraleer de eieren uitkomen en hoe hoger de temperatuur van het nest, hoe meer vrouwtjes.
Ik ga de douche wel missen in Langosta. Hoe primitief ook, het uitzicht was prachtig! Je kon de oceaan horen en het strand door de bomen zien. Het was precies of je midden in de natuur stond de douchen (wat eigenlijk ook wel zo was).
´s Avonds zijn we voor onze laatste avond allen iets gaan drinken La Barra, een salsabar, en ook Kristof en Lorre zijn langsgekomen.

Capi Capi

Zondag zijn we gaan paardrijden in het regenwoud. Natuurlijk had ik weer het meest luie paard! Omdat ik wilde galoperen, kreeg ik een twijgje om hem aan te sporen, maar in de plaats daarvan begon hij te bokken. Op het einde heb ik mijn paard (Hemelo) geruild voor een ander paard, zodat ik toch nog hebben kunnen galoperen over de grasvelden. Wat heb ik paardrijden gemist!! Het was al meer dan tien jaar geleden, maar terug in Belgie wil ik zeker nog eens gaan. Heel mijn zijkant zag wel blauw, van het slaan van mijn camera tijdens het rijden. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt bij een waterval en bij een Indianenstam, Maleku. We kregen een welkomsdrankje op basis van alcohol, appel en suiker. In Costa Rica wordt met ´Pura Vida´ eigenlijk ´welkom´bedoelt en de Maleku zeggen ´Capi capi´in de plaats. Ik heb ook een cadeautje gekregen van de Maleku. Een beeldje gemaakt van balsahout en beschilderd met Toekans, wat symbool staat voor de innerlijke schoonheid van de vrouw.

Nadien hebben we nog een kikker- en vlindertuin bezocht met onder andere de bekende roodoogboomkikker, pijlgifkikkers en de Blue Morpho vlinder.

Dit alles speelde zich af in de wouden op de flanken van de Vulkaan Arenal. De enige vulkaan in Centraal-Amerika die na meer dan 400 jaar geslapen te hebben, sinds 1968 weer volop actief is.

Vulcano Arenal

Gisteren zijn we met alle vrijwilligers naar Liberia getrokken en daar door Projects Abroad getrakteerd op een etentje in een Italiaans restaurant. De volgende morgen zijn we dan vertrokken naar de Vulkaan Arenal. De rit duurde meer dan 3 uur, maar het zicht was de moeite waard! Buiten neusberen, jungle en een prachtig meer, zijn we dan ook eindelijk de vulkaan tegengekomen. Na de lunch hebben we een canopytour gemaakt. Dat was echt superleuk, maar ook best beangstigend. Soms hingen we echt heel hoog, maar het uitzicht was dan ook prachtig. Morgenvroeg gaan we paardrijden in de jungle en tussen de watervallen. Ik kijk er al naar uit!!

De lederschildpad

Ondertussen ben ik al anderhalve week in het nationaal park en heb al enkele schildpadden gezien, waaronder ook de bekende lederschildpad. Dit was een kleintje van 1,5 meter! De laatste dagen waren wel zwaar, aangezien we altijd van 23u tot 4 uur moesten werken en overdag probeer ik zoveel mogelijk bij kristof te zijn. De vrijwilligers zijn allemaal leuke jongeren van Engeland, Nederland en Amerika.
Meestal krijgen we drie keer per dag rijst met bonen, maar af en toe krijgen we ook pannenkoeken met platanos (een `bak`banaan).
Morgen vertrekken we voor een weekendje naar de vulkaan Arenal.

Parque Nacional Marino Las Baulas

Maandag werd ik niet naar Playa Grande (zoals mij wijsgemaakt was) gebracht, maar naar Playa Langosta. Kristof en ik waren daar al eens geweest en ik zei toen nog: 'Ik hoop dat ik niet hier naartoe moet, want die sukkels hebben heel de dag niets te doen en slapen in een container!!' Pech, ik werd dus naar daar gebracht. Daar aangekomen, zaten er een tiental jongeren te niksen en zeiden me dat ze dat de hele dag deden... . Ze verveelden hun elke dag en hun hoogtepunt van de dag, was een duik in de zee. De container staat helemaal gevuld met stapelbedden onder een tiental centimeter stof en vuil. De douche bestaat uit een straal water op een afvalberg... . Het zag er niet echt goed uit. Maar toen ik 's avond gezellig in de hangmat naar de zonsondergang lag te kijken, de zee tot op 3 meter van mij kwam en de golven hoorden brullen, vond ik het allemaal wat minder erg. Die avond heb ik ook mijn eerste babyschildpadjes van de Leatherback schildpad mogen vrijlaten en de volgende dag heb ik een Olive Ridley turtle zien eieren leggen. De eerste dag ben ik ook een zeer giftige zeeslang op het strand tegengekomen. Ik heb er spijtig genoeg geen foto van, maar deze had een zwarte rug en gele buik (Pelamis platurus). Ze schijnt verre familie van de dodelijke koraalslang te zijn.

Van de Leatherback schildpadden, die alleen 's nachts aan land komen, zal ik ook geen foto's kunnen nemen, omdat ze worden afgeleid door licht. We mogen enkel een rode pillamp gebruiken, omdat ze dit niet zouden kunnen zien. Mijn taak bestaat voornamelijk uit het oversteken van de riviermonding met een kano, dan de temperaturen opmeten van de nesten en vervolgens heel de avond patrouilleren, opdat er een schilpad aan land zou komen. Volwassen Leatherback's komen af op een donker strand, terwijl de jonge schilpadden op licht afgaan.

****Jardin del Eden

Omdat ik voor mij te kunnen laten oppikken door iemand van het conenservationproject een adres nodig had, had ik maar een chique hotel geboekt! Ik moest mijn verjaardag toch nog vieren en we leven maar een keer he! Dit hotel heeft vier sterren en is Oosters ingericht. Het heeft een zwembad, jacuzzi enz.

P.S.: Check me out on the surfboard, zonder golven weliswaar.

Estuary

Playa Tamarindo is gescheiden van Playa Grande door een riviermonding. De monding kan je enkel oversteken bij laag tij of met een bootje of per surfplank. Dan is het wel oppassen geblazen voor de krokodillen en kaaimannen!!

Tamarindo is een populair vakantieoord en even duur als bij ons! Zo niet duurder!

Playa Grande omvat het Parque Nacional Marino Las Baulas, waar ik morgen naartoe ga. Het strand is beschermd vanwege de lederschildpadden die hier hun eieren leggen. Dit grootste reptiel ter wereld wordt ernstig bedreigd. Het mannetje kan wel 900kg zwaar worden.

Costa Rica baby!

Na een nachtelijke tussenstop in het Super 8 Motel in Atlanta, USA, zijn we maandag 4 februari eindelijk aangekomen in Liberia, Costa Rica. De luchthaven zelf stond in de middle of nowhere en we konden zelfs te voet van het vliegtuig naar de douane. Liberia zelf stelde niet veel voor en dan zijn we maar doorgereden naar Playa Tamarindo. Het plan was met de bus te gaan, maar deze rit zou uren duren en een meisje, Mary, stelde voor om een taxi te delen. Mary, vanachter in de twintig en afkomstig van Canada woont in een appartement in Tamarindo en heeft ons aan een appartement naast het hare geholpen. We waren echt met ons gat in de boter gevallen!
Vanmorgen zagen we een gezin zwarthand slingerapen naar onze mangoboom trekken. Ook gekko's, leguanen en vele insecten behoren tot onze buren.